مراقبت های بعد از ای وی اف

مراقبت های بعد از ای وی اف : آیا به فکر آن هستید که از طریق روش لقاح خارج رحمی بچه دار شوید؟ اگر چنین است، این ها چیزهایی است که باید بدانید: به نظر نابارور نمی آیید، چنین حسی هم ندارید اما پس از چند ماه (یا سال) که تصمیم گرفته اید بچه ای بیاورید و موفق نشده اید، به فکر روش لقاح خارج رحمی می افتید.

عمل ای وی اف چند ساعت طول میکشد

ابتدا با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی صحبت کنید تا یاد بگیرید چگونه این کار را ایمن انجام دهید.

از تزریق یا انتقال مایع منی به دهانه رحم یا رحم خودداری کنید . این بسیار خطرناک است و می تواند کشنده باشد. تلقیح از طریق دهانه رحم یا رحم نیاز به درمان خاصی با منی دارد و تنها توسط کلینیک باروری انجام می شود. شما همچنین می توانید به خود آسیب جدی وارد کنید. لقاح خانگی فقط می تواند واژینال باشد.

قبل از مکیدن مایع منی و قبل از تلقیح، کاملاً مطمئن شوید که سرنگ فاقد حفره هوا باشد . ورود هوا به واژن می تواند منجر به آمبولی کشنده شود.

به یاد داشته باشید که عفونت های مقاربتی همچنان می توانند از طریق لقاح منتقل شوند. این روش خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را از بین نمی برد یا کاهش نمی دهد.

اطمینان حاصل کنید که همه چیزهایی که استفاده می کنید کاملاً نو ، تمیز و کاملاً خشک هستند – از فنجان گرفته تا سرنگ بدون سوزن. در صورت نیاز فقط از روان کننده های سازگار با باروری استفاده کنید.

مراقب فروش آنلاین کیت های تلقیح خانگی باشید . برخی از این کیت ها حاوی دستورالعمل ها یا لوازم خطرناکی هستند. به عنوان مثال، برخی از آنها حاوی دستورالعمل هایی برای انجام تلقیح داخل رحمی هستند که هرگز نباید آن را در خانه انجام دهید.

ای وی اف:3مرحله و بارداری بعد از (ivf)

این تصمیم، یک تصمیم بزرگ است چرا که بر زمان، پول، احساسات، روابط و رویای بچه دار شدن شما اثر می گذارد.

ناباروری خیلی مسئله عجیبی نیست و به سن ارتباط مستقیمی دارد.

لقاح آزمایشگاهی یک فناوری کمک باروری (ART) است که شامل جمع‌آوری تخمک از تخمدان‌های زن با سوراخ کردن فولیکول (انتخاب تخمک) است.

 سپس با استفاده از اسپرم همسر یا شریک زندگی آنها در آزمایشگاه بارور می شوند. رشد جنین های به دست آمده تا زمانی که جنین یا جنین های انتخاب شده به رحم زن منتقل شوند نظارت می شود. هدف نهایی رسیدن به بارداری سالم است.

بسته به اینکه چگونه تخمک و سلول اسپرم با هم ترکیب می شوند، می توانیم بین دو نوع IVF تمایز قائل شویم:

IVF معمولی: هر دو سلول تولید مثل در یک ظرف پتری در تماس قرار می گیرند و انتظار می رود که به خودی خود با هم ترکیب شوند.

ICSI: مخفف عبارت Intracytoplasmic Sperm Injection است. اسپرم به صورت دستی در داخل سلول تخمک توسط میکرواینجکشن وارد می شود.

انتخاب بین اولی یا دومی بستگی به این دارد که چه چیزی باعث ناباروری زنان و/یا مردان در زوجین می‌شود و همچنین به ویژگی‌های هر کلینیک باروری. با این حال، اگرچه روند لقاح متفاوت است، مراحل قبلی یکسان است.

لقاح مصنوعی (AI)، که بیشتر به عنوان لقاح داخل رحمی یا فقط IUI شناخته می شود، یکی دیگر از درمان های ناباروری است، اگرچه از نظر فنی کمتر از IVF چالش برانگیز است. با IUI، اسپرم شریک به رحم زن وارد می شود و لقاح در داخل دستگاه تناسلی زن مانند مقاربت جنسی، بدون دخالت پزشکی بیشتر انجام می شود.

ایا ای وی اف بار اول جواب میده

سن زن، بهترین عامل پیش بینی کننده موفقیت روش لقاح خارج رحمی است. علت این مسئله این است که زن تقریبا وقتی که بدنیا می آید چیزی بین 1 تا 4 میلیون تخمک دارد. این تخمک ها باید یک روش ثابت و به آرامی از تخمدان خارج می شوند تا زمانی که زن یائسه می شود که در این حالت هیچ تخمکی وجود ندارد.

علی رغم این واقعیت که بین بلوغ تا یائسگی، هر ماه تقریبا 400 تخمک متولد می شوند، اما از این 400 تخمک، فقط یکی باقی می ماند و در مرحله تخمک گذاری از تخمدان خارج می شوند تا فرد آماده باروری باشد.

اسپرم نیز عامل مهمی هم برای باروری طبیعی و هم لقاح خارج رحمی محسوب می شود.

علی رغم این مطالب غیر صحیح که قدرت بارور کردن مردان، تحت تاثیر سن قرار نمی گیرد، اما شواهدی وجود دارد که نشان می دهد که سن مردان و همچنین عوامل مرتبط با سبک زندگی مانند اضافه وزن و نوشیدن الکل برای قدرت باروری اثر سوء می گذارد.

روش تزریق اسپرم درون سیتوپلاسم طراحی شده است تا حتی زمانی که تنها یک اسپرم خوب و با کیفیت موجود باشد، بتوان باروری را در آزمایشگاه بصورت موفقیت آمیزی انجام داد.

فرآیند این عمل چگونه است و من چه حسی خواهم داشت؟

روش لقاح خارج رحمی بصورت مصنوعی تعداد تخمک های بالغِ آماده برای باروری را افزایش میدهد. روش درمانی شما تا حد زیادی به تشخیص ناباروری شما بستگی دارد، اما اکثر زن و شوهرهایی که این فرآیند را طی کرده اند، آن را بمانند زیر توصیف کرده اند:

مرحله 1: تحریک تخمدان:

هورمونی که باعث رشد تخمک ها می شود (هورمون محرک فولیکول FSH) از طریق تزریق های زیرپوستی با دوزهای مشخص وارد بدن میشود (بصورت خودتزریقی) که این مسئله موجب یک سونامی هورمونی می شود و خیلی از تخمک ها شانسی برای سوار شدن بر این موج پیدا میکنند.

زنان از طریق خودتزریقی، هورمون را وارد بدن می کنند

با استفاده از روش لقاح خارج رحمی، می توانیم بصورت ایمن و بدون خطر تعداد تخمک هایی که زن در دوره خود تولید میکند را افزایش دهیم بدون اینکه باعث افزایش ریسک تولد چندقلو شویم . ما تخمک ها را از بدن خارج میکنیم که به آن فرآیند برداشت تخمک یا برداشت اووسیت (OPU) می گویند. باقی ماندن تخمک ها در بدن برای باروری موجب ریسک غیرقابل قبولی می شود که منتج به تولد دوقلوها، سه قلوها و بیشتر می شود.

این هورمون ها می توانند اثرات جانبی داشته باشند اما این اثرات خفیف هستند مانند حساسیت به لمس در محل تزریق، گُرگرفتگی، تار دیدن، سردرد، بی قراری. دکتر شما به این اثرات خواهد پرداخت و به شما می گوید که چگونه عمل کنید.

مرحله 2: برداشت تخمک (برداشت اووسیت): هزینه سه مرحله ای وی اف

زمانی که تخمک ها بالغ شدند (معمولا 18 میلی متر) و سطح استروژن شما متناسب با تعداد تخمک های موردنظر ما بود، ما برای برداشت تخمک ها برنامه ریزی می کنیم.

یک تزریق ابتدایی و محرک زده می شود تا رشد تخمک ها را نهایی کند، و حدودا 36 ساعت بعد، ما رویه جراحی را برای جمع کردن آنها شروع می کنیم، آماده می شویم که تخمک ها را با اسپری در روش لقاح خارج رحمی کنار هم قرار دهیم.

این رویه بیش از آن که شبیه به یک جراحی باز باشد، مانند یک آزمایش خون است و در بسیاری از موارد، در حالی انجام می شود که زن بیدار ست و به او مسکن درد داده شده است. در برخی از موارد از یک آرام بخش ضعیف برای این منظور استفاده می شود، در حالیکه آنها یک سوزن و یک دوربین (فراصوت) را از طریق واژن داخل میکنند تا تخمک ها را برای لقاح خارج رحمی جمع آوری کند.

مرحله 3: لقاح خارج رحمی (IVF):

چند ساعت بعد، جنین شناس تمام تخمک های قابل مشاهده را می شوید و آنها را برای لقاح آماده می کند. سپس این تخمک ها بهمراه هزاران اسپرم دیگر در یک ظرف قرار داده می شوند، اسپرم هایی که یا  از قبل جمع آوری شده اند و بصورت یخ زده بوده اند یا اینکه همان روز از طرف مقابل گرفته شده است.

روش تزریق اسپرم درون سیتوپلاسم چیزی بمانند این است:

اگر از روش روش تزریق اسپرم درون سیتوپلاسم (ICSI) استفاده می کنید، جنین شناس مستقیما یک اسپرم را وارد سیتوپلاسم هر تخمک میکند.

مرحله 4: کشت جنین:

روز بعد از IVF، جنین شناس یا پرستار با شما تماس می گیرند و به شما می گویند که چند تخمک بارور شده است.

حتما بخوانید » مشاوره پزشکی برای زنان

در عرض چند روز بعدی، جنین های شما در یک ظرف با دمای بدن زندگی می کنند. پرستاران بر روند رشد آنها نظارت دارند و در نهایت بهترین را برای انتقال به رحم انتخاب میکنند.

روز پنجم یا ششم، جنین به دقت به رحم منتقل می شود. این فرآیند بمانند یک آزمایش پاپ اسمیر است. اگر در این مرحله، تعداد زیادی جنین سالم داشته باشید، می توانند برای استفاده در آینده، آنها را منجمد کنید.

مراقبت های بعد از ای وی اف

حالا باید صبر کنید

خوابیدن بعد از آی وی اف

نحوه خوابیدن خاصی در دوران بعد از انتقال جنین مد نظر نیست و مادر می تواند به هر حالتی که در آن احساس راحتی می کند بخوابد.

استحمام بعد از انتقال جنین

استحمام بعد از انتقال جنین در روش آی وی اف مانعی ندارد با این وجود باید دقت نمایید که آب مورد استفاده در حین استحمام نباید بسیار داغ باشد زیرا ممکن است برای بارداری مشکل ایجاد کند به همین خطر جکوزی و سونا نیز (به دلیل گرمای زیاد) برای مادر مضر خواهد بود.

استراحت بعد از انتقال جنین

برخی افراد تصور می کنند که باید بعد از کشات جنین در روش ivf استراحت مطلق داشته باشند در صورتی که این مورد به جز موراد خاص اشتباه است و استراحت بیش از اندازه مادر می تواند مانع خونرسانی صحیح به جنین شده و در نتیجه در رشد جنین و جفت اختلال ایجاد کند.

بسیاری از خانم ها تصور می کنند که بعد از انجام آی وی اف دیگر نباید هیچ فعالیت بدنی و ورزش داشته باشند که این تصور اشتباه است. افرادی که انتقال جنین انجام داده اند با نظارت پزشک متخصص درمان نازایی می توانند به فعالیت بدنی خود به صورت کنترل شده ادامه دهند؛ این مسئله سبب می شود که BMI آن ها در حد مطلوبی باقی بماند و در نتیجه رحم آن ها شرایط بهتری برای نگهداری جنین خواهد داشت. با این وجود مادر نباید در انجام فعالیت های بدنی زیاده روی کرده و تمرین های سنگین مانند دویدن را انجام دهد زیرا دویدن می تواند منجر به انتقال جریان خون از رحم به نواحی دیگر بدن شود و در نتیجه سبب ضخیم شدن اندومتر رحم و تهدید جنین گردد. بهتر است مادر تمرینات سبک تری مانند پیاده روی را در برنامه خود قرار دهد.

مصرف داروهای تجویز شده در زمان تعیین شده بسیار اهمیت دارد؛ هر یک از این داروها را پزشک شما به دلیلی خاص و برای درمان یک مشکل برای شما تجویز کرده است بنابراین لازم است برای حفظ سلامتی خود و جنین در مصرف آن ها دقت نمایید. از جمله داروهایی که پس از انتقال جنین باید مصرف شوند عبارتند از:مراقبت های بعد از ای وی اف

• داروهای تیروئید برای افرادی که مشکلات هورمونی تیروئید دارند.
• داروهای استروئیدی برای افراد مبتلا به بیماری های خاص مانند لوپوس و آسم.
• گاهی اوقات داروهای ضد افسردگی و یا داروهای مربوط به شیمی درمانی نیز با توجه به شرایط خاص مادر تجویز می گردد.

علاوه بر داروهایی که برای درمان یک عارضه برای مادر پس از کاشت جنین تجویز می گردد، مکمل های دارویی نیز تجویز می گردد. از جمله مهمترین مکمل های دارویی پس از کاشت جنین می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• ویتامین D: جهت پیشگیری از ابتلا جنین به بیماری اوتیسم مصرف مکمل های ویتامین دی بسیار اهمیت دارد.
• اسید فولیک: مصرف این مکمل برای پیشگیری از آسیب های مغزی و اختلال ستون فقرات جنین اهمیت فراوانی دارد.

مصرف این مکمل های غذایی الزاما باید توسط پزشک تجویز گردد و مادر نباید به صورت خودسرانه اقدام به مصرف آن ها کند.

حدود یک و نیم هفته یا دو هفته بعد از اینکه جنین منتقل شد، می توانیم بررسی کنیم که به رحم چسبیده است یا خیر. یک آزمایش خون ساده یا آزمایش بارداری در منزل، سطح  گونادوتروپین کوریونی (HCG) را مشخص می کند که نشان می دهد زن باردار است یا خیر.

برای برخی از افراد، جواب این آزمایش منفی می شود. اگر جنین های منجمدشده ای داشته باشید، می توانید تجربه مجدد رویه جراحی، مجددا شانس خود را تکرار کنید.

در غیر این صورت، متخصصان سعی می کنند اطلاعات بیشتری در مورد تخمک ها، اسپرم و جنین کسب کنند تا طرح خود را برای دفعات بعد کارآمدتر کنند.

برخی از افراد بعد از این شکست اولیه دیگر این رویه را تکرار نمی کنند. ناامیدی، درماندگی و غم بخشی از تجربه آنها میشود و این افراد نیاز به حمایت و مشاوره دارند.

برای خیلی از افراد، جواب تست بارداری مثبت است. اما باز هم باید صبر کنند چرا که هنوز 38 هفته تا زایمان وجود دارد. برخی از زنان حامله دچار سقط می شوند لذا حمایت و پشتیبانی از مراحل اول زایمان ضروری است.

علت تشکیل نشدن جنین در ای وی اف

هزینه لقاح خارج رحمی چقدر است؟

هزینه لقاح خارج رحمی متغیر است و به سطح پوشش بیمه ای شما بستگی دارد. در بدترین حالت، این روش ممکن است 9000 دلار استرالیا برای دوره اول هزینه بطلبد. و هر آزمون و فرآیند قیمت را تغییر می دهد.

با متخصص خود مشورت کنید و از او بپرسید که هزینه های این دور از درمان من چقدر میشود؟ تا او هزینه را بصورت تفکیک شده به شما اعلام کند.

: در حال حاضر و با توجه به پیشرفت های صورت گرفته، زنان بهتر می دانند که شانس موفقیت شان از طریق روش لقاح خارج رحمی چقدر است.

اما به یاد بسپارید که برخی از کلینیک ها، تمام داده های خود را منتشر نمی کنند و ممکن است نرخ بارداری را فقط برای”هر انتقال جنین” یا “هر چرخه شروع شده لقاح خارج رحمی” منتشر کنند، که در این حالت، مواردی که جنینی برای انتقال وجود ندارد را از آمار خود کسر کرده اند تا نرخ موفقیت شان بالاتر نمایش داده شود.

عوامل موفقیت بر نرخ موفقیت زوجین در این حوزه

بجز مسئله قیمت انجام این روش، حتما با متخصص خود در مورد شانس موفقیت خود و یافتن یک کلینیک معتبر صحبت کنید.مراقبت های بعد از ای وی اف

ممکن است شانس موفقیت شما در دو کلینیک متفاوت، یکسان نباشد، و لذا میتوانید از طریق استفاده از خدمات کلینیکی که نرخ موفقیت بالاتری دارد و متخصصی که به شرایط شما آگاه تر است (مثلا اینکه شما آندومتریوز، سندروم تخمک پلی کیستیک (PCOS) دارید) ، پول کمتری صرف این موضوع کنید.

هیچ گاه از پرسیدن سوالات خود واهمه نداشته باشید، حتی اگر سوالات شما زیاد هستند و اگر پاسخ متخصص را متوجه نشدید، حتما از او بخواهید که مجددا با روشی دیگر توضیح دهد چرا که انجام لقاح خارج رحمی، یک گام بزرگ است.

مسائلي که بايستي درباره آي­وي­اف (باروري آزمايشگاهي) و انتقال تک جنين بدانيد:

ژوئن ماه آگاهي ناباروري در جهان است در نتيجه اين يک زمان عالي براي اطلاع­رساني درباره نکات جديد در ارتباط با درمان ناباروري­ست به صورت خاص ما تمايل داريم تا درباره آي­وي­اف صحبت کنيم و اطلاعات به روز رساني­شده جديدي را درباره اين تکنيک ارائه دهيم که برد اروپايي و کالج بيماريهاي زنان و زايمان(اي­بي­سي­اوجي) اخيرا عرضه داشته است و درباره تعداد جنين­هايي­ست که بعد از اين روش در درون رحم زن رشد مي­يابد.مراقبت های بعد از ای وی اف

بسته به علت شکست اولین تلاش IVF، تلاش دوم ممکن است احتمال موفقیت را بهبود بخشد یا خیر.

برای مثال، اگر شکست اولین IVF به دلیل آماده‌سازی ضعیف آندومتر باشد، تلاش دوم پروتکل دارویی را برای بهبود این جنبه تغییر می‌دهد.

به طور معمول، در تلاش دوم، برخی دستورالعمل‌ها برای بهبود درمان تغییر می‌کنند و این معمولاً منجر به احتمال موفقیت بیشتر می‌شود، اگرچه همانطور که اشاره کردیم، بستگی به هر موقعیتی دارد.

تجربیات کسانی که ای وی اف کردند

بيش از 10 درصد از زوجها در جهان با مشکل ناباروري روبرو هستند در گذشته مديريت اين شرايط در بسياري از موارد دشوار بود اما از سال 1978 افراد ديگر در تلاش خود براي باروري تنها نيستند.

در آن سال يک اتفاق بسيار مهم رخ داد لوئيس جو براون متولد شد او اولين نوزادي بود که از طريق باروري آزمايشگاهي (آي­وي­اف) متولد شد تکنيکي که حالا به صورت رايج براي درمان ناباروري به کار ميرود اين متد کاملا ايمن است و از طريق آن بسياري از زنان نابارور شانس بارداري را پيدا ميکنند.مراقبت های بعد از ای وی اف

در بيش از 40 سال گذشته بيش از 80 ميليون نوزاد با کمک آي­وي­اف و تکنيک تزريق اسپرم درون سيتوپلاسمي(آي­سي­اس­آي) متولد شده­اند. حالا بياييد به صورت خلاصه نحوه عملکرد آي­وي­اف را مورد بررسي قرار دهيم .

در طي آي­وي­اف باروري  در خارج از بدن رخ ميدهد تخمک­هاي بارورشده که حالا جنين نام دارند براي 5 روز در آزمايشگاه رشد مي­يابند و بعد از ‌آن به رحم مادر منتقل ميشوند قبلا پزشکان ترجيح ميدادند تا چند جنين را در يک مرحله انتقال دهند زيرا احتمال اينکه حداقل يکي از ‌آنها به صورت موفق درون­گذاري شود بيشتر است.

به صورت کلي تنها 40 درصد از جنينهاي انتقال يافته ميتوانند به پوشش رحم متصل شوند در نتيجه اين رويکرد به نظر معقول ميرسيد.

با اين حال انتقال چندين جنين مشکلات مربوط به خود را دارد  2 و يا چند جنين ميتوانند گاهي درون­گذاري شوند که به باروري چندگانه منجر ميگردد وضعيتي که ميتواند مشکلات فراواني در باروري ايجاد کند و به تولد زودرس بيانجامد.

مشخص شده که انتقال تنها يک جنين احتمال تولد يک نوزاد سالم را در زمان تعيين شده بالا ميبرد و به همين دليل است که اي­بي­سي­اوجي پيشنهاد ميدهد که تنها يک جنين در طي آي­وي­اف منتقل شود .مراقبت های بعد از ای وی اف

زيرا براي سلامت مادر و کودک مفيد است اگرچه انتقال يک جنين با مسئوليت پزشکان صورت ميگيرد در بسياري از کشورها تعداد جنينهاي انتقال يافته بر اساس قوانين مربوطه تعيين ميگردد. مشخص شدن فوايد انتقال يک جنين تنها يک قدم در تلاشهاي علمي پيوسته محسوب ميشود.

محققين تکنولوژيهاي کمکي را اصلاح ميکنند تا به افراد با مشکلات باروري صرف­نظر از سن و جنس شرايط باليني و پس­زمينه آنها کمک کنند تا پدر و مادر شوند .

ای وی اف تعیین جنسیت

دینامیک انتخاب جنسیت طبیعی در یک خانواده پیچیده است و می تواند تحت تاثیر طول بین بارداری ها، ترتیب تولد، قرارگیری در معرض سم های محیطی، و سایر عوامل باشد .تنها روش علمی برای داشتن جنین با یک جنسیت ویژه، با تقریبا 99 درصد دقت، با IVF و “تشخیص ژنتیکی قبل از لقاح “، یا به طور خلاصه PGD است.

تکنولوژی “کمک به باروری” برای کمک به اجتناب از بیماریهای ژنتیکی خاص ابداع شد، و این هدف همچنان هدف اولیه کاربرد این روش است. هر چند IVF-PGD می تواند برای باردار شدن کودکی با جنسیت ویژه به دلایل غیر پزشکی نیز به کار رود.

IVF با PGD از نظر پزشکی روشی تهاجمی است، که همین مساله باعث می شود برای بخش بزرگی از خانواده ها غیر قابل دسترس باشد. حتی افرادی که نیاز به IVF، به دلیل ناباروری، دارند اغلب نمی توانند از پس هزینه های این درمان بر بیایند.

در IVF داروهای بارداری به کار می روند تا تخمدانهای زنان را تحریک کنند. این ایده برای این است که تخمدانها تخمک های زیادی را رشد دهند، بجای یک یا دو تخمک که در چرخه طبیعی رخ می دهد.

در حدود نیمه چرخه، هنگامی که زن تحت بیهوشی است، یک سوزن هدایت شده به وسیله اولتراسوند  داخل دیواره رحم قرار می گیرد تا تخمک ها را بازیابی کند. شریک مرد یک نمونه اسپرم آماده می کند، یا یک اهدا کننده اسپرم مورد استفاده قرار می گیرد. سپس، در آزمایشگاه تخمکها و اسپرمها کنار هم قرار داده می شوند. خوشبختانه تعدادی از تخمک ها بارور خواهند شد. تخمک های بارور جنین هستند.مراقبت های بعد از ای وی اف

برای بخش PGD این فرایند، سلولهای کمی از جنین در حال تکامل بافت برداری می شوند. این سلولها برای ارزیابی ژنتیکی فرستاده می شوند. این روشی است که تعیین می کند کدام جنین XX (دختر) هستند و کدام XY (پسر).

جداسازی اسپرم

تکنیک پزشکی دیگری وجود دارد که به اندازه IVF با PGD موفق نیست، اما اعتبار علمی بیشتری نسبت به هر روش طبیعی دیگری دارد. این روش جداسازی اسپرم است، به ویژه با تکنولوژی که با نام فلو سایتومتری  نامیده می شود. این تکنولوژی تحت نام میکروسورت  ثبت شده است.

روش جدا کردن اسپرم با میکروسورت تقریبا به این صورت است که مرد یک نمونه اسپرم آماده می کند که با تحریک خود (خودارضایی) تولید شده است. از سوی دیگر، نمونه منی ممکن است از یک اهدا کننده اسپرم فراهم شود. منی در معرض یک فرایند شستشوی ویژه برای از بین بردن مایع منی  و اسپرمهای غیر متحرک قرار می گیرد.

سپس سلولهای اسپرم با یک رنگ ویژه که با محتوای DNA موجود در سلولهای اسپرم واکنش می دهد رنگ آمیزی می شوند. سلولهای اسپرم در یک فلوسایتومتر قرار می گیرند، فلوسایتومتر تکنولوژی است که شناسایی ذرات در یک جریان را هنگامی که یک لیزر از آنها عبور می کند، مقدور می سازد. سلولهای اسپرم X شامل مقدار DNA بیشتری نسبت به سلولهای اسپرم Y هستند، بنابراین سلولهای رنگ شده اسپرم X هنگامی که نور ماوراء بنفش از آنها عبور می کند نورانی تر می شوند.

این روشی است که در آن سلولهای اسپرم یک به یک جداسازی و شناسایی می شوند. این تکنولوژی کامل نیست. در حال حاضر جداسازی یک اسپرم X یا Y خالص امکان پذیر نیست.

سپس نمونه تغلیظ شده X یا Y از طریق IUI به رحم زن انتقال می یابد یا اینکه می تواند آنها را همراه با IVF به تنهایی یا IVF-PGD به کار برد.

موارد زیر درجه موفقیت  این روش در آزمونهای کلینیکی انجام شده در ایالات متحده آمریکا بودند:

برای افرادی که یک دختر می خواستند، نمونه های اسپرم زن (بعد از واردن کردن اسپرم در رحم) شامل 87 درصد سلولهای اسپرم حامل (کروموزوم) X بودند. هنگامی که این روش برای تلقیح یا همراه با IVF به کار رفت، بعد از بارداری و زایمان 93 درصد از بارداری ها منجر به کودک دختر شد.

نمونه های جدا شده اسپرم مرد شامل 74 درصد سلولهای اسپرم حامل Y بودند. وقتی بارداری و زایمان به صورت موفقیت آمیز انجام شد، 85 درصد موارد منجر به کودک پسر شد.درصدهای فوق نشان دهنده موفقیت دستیابی به جنسیت مطلوب والد یا والدین مورد نظر هستند. این موارد درجه موفقیت کلی برای درمان باروری نیستند.

چرخه های IUI در این پژوهش در 14 درصد موارد به بارداری کلینیکی منجر شد. چرخه های IVF یک نرخ بارداری 30 درصدی داشتند و چرخه های انتقال جنین منجمد یک نرخ بارداری کلینیکی 32 درصدی داشت. این موارد با درجه موفقیت مورد انتظار هنگام عدم کاربرد تکنولوژی جداسازی اسپرم قابل مقایسه بودند.

مشخص نیست چه خطراتی ممکن است در صورت قرارگیری سلولهای اسپرم در معرض رنگ، نور ماوراء بنفش، یا فشار بالای ایجاد شده در فلوسایتومتر وجود داشته باشد. ممکن است افزایش خطر آسیب کروموزومی در سلولهای اسپرم وجود داشته باشد، اما در حال حاضر ما حقیقتا اطلاعاتی در این خصوص نداریم.مراقبت های بعد از ای وی اف

همانطور که در بالا ذکر شد، میکروسورت دیگر در ایالات متحده امریکا در دسترس نیست. شما برای استفاده از این روش باید مسافرت کنید. توریسم پزشکی برای درمان باروروی خطرات، هزینه ها و مزایای خود را دارد که باید مورد توجه قرار گیرند.

هزینه ای وی اف برای پسر دار شدن

در واقع، همان مطالعه منتشر شده در زنان و مامایی ، نتیجه گرفت که 65 درصد از والدین ترجیح می دهند که پس از آمنیوسنتز جنس جنین را بدانند، در مقایسه با 28 درصد که اولتراسوند را ترجیح می دهند. این به رغم این واقعیت است که 96.2 درصد زنان معتقد بودند که اولتراسوند یک ابزار قابل اعتماد برای تعیین جنسیت جنین بود.

کروموزومهای X و Y جنسیت را تعیین می کنند. تخمک همیشه کروموزوم X حمل می کند در حالیکه اسپرم در کروموزوم X یا Y جنین سهم دارد.

در صورتی که یک اسپرم Y تخمک را بارور سازد، شما XY- یک پسر- دارید. در صورتی که یک اسپرم X تخمک را بارور سازد شما XX-یک دختر- دارید. (بیماریهای ژنتیکی وجود دارند که در آنها یک کروموزم جنسیتی اضافی وجود دارد، مانند سندرم کلاین فلتر  (XXY)، اما این بیماریها نادرند و از موضوع این مقاله خارجند.

سپس زنان (یا زوجین) می توانند تصمیم بگیرند که کدام جنین ها به رحم زن برگردانده شوند. برای مثال، در صورتی که زن دختر بخواهد، در این صورت تنها جنین XX در نظر گرفته خواهد شد.

قبل از اینکه به IVF فکر کنید، بسیار مهم است که از تمامی خطرات برای مادر و کودک آگاه شوید. PGD خطرات و هزینه های خود را نیز دارد.

چند مورد دیگر که باید به خاطر داشته باشید:

هیچ تضمینی وجود ندارد که شما جنین با جنسیت ترجیحی خود را دریافت کنید. ممکن است جنینهای شما همه XX یا XY باشند (جداسازی اسپرم شانس شما را افزایش می دهند؛ در این باره در قسمت زیر بیشتر بخوانید). شما باید درباره آنچه با جنین های اضافه، از جنسیتی که نمیخواستید، انجام خواهید داد، فکر کنید. (احتمالا می توانید این جنین ها را به یک زوج غیر بارور اهدا کنید، دور بریزید، یا برای تحقیقات اهدا کنید). تصمیم گیری در این مورد می تواند از نظر احساسی و اخلاقی دشوار باشد.

حتی IVF با PGD صد در صد تضمین شده نیست. خطاها و اشتباهاتی رخ می دهند.در این روش نیز هیچ تضمینی وجود ندارد که شما جنینی با جنسیتی که می خواهید دریافت کنید، IVF حتی بارداری را کاملا تضمین نمی کند. یک جنین انتقال یافته بدین معنی نیست که شما یک کودک دریافت می کنید.

همه کلینیک های باروری حاضر به ارائه IVF با PGD بدون دلیل پزشکی نیستند. برخی کلینیکها این روش را برای تعادل خانواده ارائه می دهند.مراقبت های بعد از ای وی اف

تفاوت بین IVF و IUI چیست

IUI و IVF دو نوع درمان باروری مصنوعی هستند که به شما کمک می کنند تا زمانی که طبیعت به تنهایی این کار را انجام نمی دهد باردار شوید. در طول IUI، اسپرم مستقیماً به رحم شما تزریق می شود. IVF یک فناوری باروری چند مرحله ای است که شامل تحریک تخمک، بازیابی، لقاح آزمایشگاهی و انتقال است.

آی یو آی و سایر اشکال تلقیح

گزینه دیگر لقاح مصنوعی است. 5 لقاح مصنوعی زمانی است که مایع منی جمع آوری می شود و سپس به کانال واژن، دهانه رحم یا رحم منتقل می شود.

IUI، تلقیح داخل رحمی، متداول ترین روش مورد استفاده است زیرا بهترین میزان موفقیت را دارد. 6 در حالی که IUI معمولاً شامل درمان با داروهای باروری است، این مورد نیاز نیست.

هنگام بررسی میزان موفقیت برای IUI به خاطر داشته باشید که این مطالعات در درجه اول به زوج هایی با مشکلات باروری توجه می کنند. اگر تنها مشکل شما در باردار شدن درد در حین رابطه جنسی یا LGBTQ است، و هیچ مشکل باروری اضافی وجود ندارد (و

درد ناشی از شرایطی نیست که بر باروری شما تأثیر منفی می گذارد)، میزان موفقیت شما ممکن است بالاتر باشد.

لقاح مصنوعی برای کسی که نمی تواند هیچ نفوذی را تحمل کند دشوار است. IUI نیاز به قرار دادن اسپکولوم زنانه دارد. همچنین ممکن است در هنگام قرار دادن کاتتر، گرفتگی جزئی وجود داشته باشد. با این حال، برای کسانی که فقط با نفوذ آلت تناسلی یا فشار دادن آلت درد را تجربه می کنند، IUI می تواند یک گزینه باشد.

در طی تلقیح داخل رحمی، اسپرم مستقیماً در رحم شما قرار می گیرد، که فاصله اسپرم را کاهش می دهد و شانس بیشتری برای رسیدن به تخمک به آن می دهد.

دکتر رامر توضیح می دهد: «برای IUI، یک نمونه مایع منی شسته می شود تا اسپرم از مایع منی جدا شود و سپس کل نمونه اسپرم مستقیماً به رحم تزریق می شود. این امر به طور قابل توجهی تعداد اسپرم را در رحم نسبت به مقاربت سنتی افزایش می دهد.

این روش ساده و در مطب یک روز پس از افزایش تخمک گذاری انجام می شود و معمولاً فقط 5 تا 10 دقیقه طول می کشد. پزشک از اسپکولوم برای تعیین محل دهانه رحم استفاده می کند و سپس یک کاتتر (لوله) نازک را در رحم شما قرار می دهد و از آن برای تزریق نمونه اسپرم استفاده می کند.

IUI گاهی اوقات با القای تخمک گذاری ترکیب می شود، جایی که برای تحریک رشد و آزادسازی تخمک از دارو استفاده می کنید. این می تواند احتمال لقاح را در برخی افراد افزایش دهد.

IVF چیست؟

لقاح آزمایشگاهی شامل چند مرحله دیگر است. به طور معمول، تخمدان‌های شما هر ماه فقط یک فولیکول تولید می‌کنند، اما در طول IVF، برای تولید چندین فولیکول، دوز بالایی از هورمون‌های تزریقی مصرف می‌کنید.

دکتر رحمر می گوید: «هدف تولید 10 تا 15 فولیکول است که حاوی تخمک است. برخی افراد بسته به سن، سابقه پزشکی و عواملی مانند ذخیره تخمدان، بیشتر و برخی کمتر تولید می کنند.مراقبت های بعد از ای وی اف

هیچ درمانی بهتر از دیگری نیست، زیرا هر دوی آنها مزایا و معایب خود را دارند. بسته به ویژگی های هر زوج و منشاء مشکلات باروری آنها، IVF یا ICSI توصیه می شود.

برای مثال، شدیدترین موارد آستنوزواسپرمی باید با ICSI درمان شود تا حداقل تعداد شانس موفقیت تضمین شود. از سوی دیگر، زمانی که زن از مشکلات تخمک گذاری یا انسداد لوله های فالوپ رنج می برد، IVF معمولی می تواند به حل موفقیت آمیز مشکل کمک کند.

    »» بیشتر بخوانید : درمان گیاهی چسبندگی لوله های رحمی

IVF معمولی بیشتر شبیه لقاح طبیعی است و به درجه بالاتری از دستکاری گامت نیاز دارد. با این حال، ICSI به بیماران کمک می کند تا گامی رو به جلو به سمت بارداری بردارند، زیرا اتصال تخمک به اسپرم به صورت دستی انجام می شود.

برای انجام لقاح آزمایشگاهی لازم است که زن بتواند تخمک های بالغ تولید کند. علاوه بر این، لازم است که بیمار مشکلات رحمی یا ناهنجاری هایی که مانع از لانه گزینی جنین یا تکامل دوران بارداری می شود، نداشته باشد.

از طرف دیگر، اگر ذخیره تخمدان خانم کاهش یافته باشد و امکان بدست آوردن تخمک های بالغ وجود نداشته باشد، می توان IVF با تخمک اهدایی انجام داد.

در مورد مرد، بسته به نوع IVF که باید انجام شود، شرایط مورد نیاز متفاوت است. اگر کیفیت منی اجازه دهد، IVF معمولی می تواند انجام شودلقاح آزمایشگاهی یک فناوری کمک باروری (ART) است که شامل جمع‌آوری تخمک از تخمدان‌های زن با سوراخ کردن فولیکول (انتخاب تخمک) است. سپس با استفاده از اسپرم همسر یا شریک زندگی آنها در آزمایشگاه بارور می شوند. رشد جنین های به دست آمده تا زمانی که جنین یا جنین های انتخاب شده به رحم زن منتقل شوند نظارت می شود. هدف نهایی رسیدن به بارداری سالم است.

عوارض ای وی اف

همانطور که قبلا دیده شد، تحریک تخمدان و سوراخ شدن فولیکول می تواند باعث ایجاد یک سری واکنش های نامطلوب شود. قبل از شروع درمان، بیماران باید از تمام این خطرات احتمالی مطلع شوند.

سندرم تحریک بیش از حد تخمدان (OHSS): این سندرم به تحریک فوق العاده تخمدان ها تبدیل می شود. به دلیل افزایش نفوذپذیری رگ های خونی باعث بزرگ شدن تخمدان و خارج شدن مایعات می شود. عملکرد کبد، سیستم خونی، کلیوی و تنفسی ممکن است در شدیدترین موارد به خطر بیفتد.

زایمان چند قلو: خطر حاملگی دوقلو با یک انتقال جنین (SET) تقریباً وجود ندارد. با این حال، در آن چرخه هایی که دو جنین منتقل می شود، احتمال دوقلو 6٪ است. اگر سه جنین انتقال داده شود، شانس تا 12 درصد افزایش می یابد، در حالی که بارداری سه قلو در 3 درصد موارد رخ می دهد. با این حال، این نرخ ها به عواملی مانند سن مادر و کیفیت پوشش رحم نیز بستگی دارد.

سقط جنین: تقریباً 20 درصد از حاملگی ها به سقط جنین ختم می شود و معمولاً در مراحل اولیه بارداری اتفاق می افتد. این بستگی به عواملی مانند سن بیمار و ویژگی های هر زن یا زوج دارد.

حاملگی خارج از رحم: زمانی اتفاق می افتد که جنین در جایی غیر از حفره رحم لانه گزینی می کند. بین 2 تا 5 درصد از زنانی که تحت درمان IVF قرار می گیرند ممکن است در نتیجه حاملگی خارج از رحم داشته باشند. این رقم در تضاد با حدود 1 درصد از این نوع بارداری است که در نتیجه یک بارداری طبیعی اتفاق می افتد.

تلقیح داخل رحمی (IUI) با اسپرم اهداکننده یکی دیگر از گزینه های موجود برای زوج های لزبین است. با این حال، این بستگی به شانس بارداری دارد که این درمان ممکن است برای زوجین به همراه داشته باشد، بنابراین آزمایش های باروری قبل از انتخاب بین یک یا گزینه دیگر انجام می شود.

از سوی دیگر، مردان همجنس‌گرا می‌توانند خانواده خود را به لطف رحم جایگزین با تخمک‌های اهداکننده تشکیل دهند.

در این مورد، یک حامل حاملگی با تخمک های زن دیگری که به عنوان اهداکننده تخمک برای والدین مورد نظر عمل می کند، IVF انجام می دهد، در حالی که یکی از آنها نمونه منی را تحویل می دهد. بنابراین، کودک از نظر ژنتیکی با یکی از والدین مرتبط خواهد شد.

بسیاری از زوج ها پس از تولد نوزاد “لوله آزمایش” به بارداری طبیعی دست می یابند. در مواردی اتفاق می افتد که علت ناباروری کاهش یابد یا ناپدید شود.

استرس مثال خوبی است. برخی از بیماران به دلیل استرس ناشی از تلاش برای باردار شدن، پتانسیل لقاح خود را کاهش می دهند. اضطراب می تواند بر کیفیت تخمک و اسپرم تأثیر بگذارد و در نتیجه مانع از بارداری شود.

ممکن است یک زوج به دلایل مختلف برای بچه دار شدن نیاز به درمان IVF داشته باشند. ناباروری مردان، ناباروری زنان یا هر دو ممکن است دلیل توصیه این درمان ناباروری باشد.

امپول دور ناف برای ای وی اف

این دستورالعمل های گام به گام به شما کمک می کند تا مانند یک حرفه ای تزریق خود را انجام دهید

لقاح آزمایشگاهی (IVF) شامل بسیاری از داروهای تزریقی است. اگر در اطراف سوزن ها تا حدودی خس و خاشاک هستید، ممکن است شما را مضطرب یا ناراحت کند.

«بیشتر داروهای IVF به صورت زیر جلدی – در لایه چربی زیر پوست شما تجویز می شوند .

تزریق دارو به این روش آنقدرها هم که به نظر می رسد بد نیست. و همچنین منحصر به درمان های باروری نیست – ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی برای بسیاری از بیماری ها، از جمله دیابت ، آسم شدید و اختلالات لخته شدن خون، تزریق زیر جلدی را تجویز می کنند . اما اگر هرگز به خود آمپول نزده اید، طبیعی است که عصبی باشید. دانستن اینکه چه چیزی باید انتظار داشته باشید می تواند اضطراب شما را کاهش دهد تا بتوانید با اطمینان سفر IVF خود را آغاز کنید.

دکتر Tantibhedhyangkul روند گام به گام را شرح می دهد.

چگونه از داروهای تزریقی برای IVF استفاده می شود؟

IVF نوعی فناوری کمک باروری است، راهی برای کمک به باردار شدن افراد. این یک فرآیند ظریف و چند مرحله ای است تا:

تخمدان ها را برای تولید تخمک تحریک کنید.

تخم ها را بازیابی کنید.

تخمک ها را با اسپرم بارور کنید تا جنین ایجاد شود.

یک یا دو جنین سالم را به داخل رحم منتقل کنید.

“زمان برای IVF حیاتی است.” “و داروهای باروری تزریقی نقش مهمی ایفا می کند.” این کمک می کند تا بدن شما آماده و آماده برای برداشتن تخمک ها و انتقال جنین شود.

آمپول آی وی اف سی تزریقی چیست

انواع تزریق IVF

داروهای تزریقی تقریباً در هر مرحله از IVF نقش دارند. در حالی که داروهای باروری با نام های تجاری بسیاری در دسترس هستند، هر نوع دارو به یکی از چهار هدف دست می یابد:

افزایش تولید تخمک: گنادوتروپین ها داروهایی هستند که حاوی هورمون محرک فولیکول (FSH)، هورمون لوتئینیزه کننده (LH) یا ترکیبی از این دو هستند. این هورمون‌ها تخمدان‌ها را تشویق می‌کنند تا چندین تخمک (به‌جای تنها یک) در طول یک سیکل رشد کنند. گنادوتروپین ها از طریق تزریق زیر جلدی تجویز می شوند.

جلوگیری از تخمک گذاری زودهنگام: آگونیست های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) و آنتاگونیست های GnRH دو نوع دارویی هستند که از تخمک گذاری بدن شما جلوگیری می کنند – به این ترتیب، تعداد بهینه تخمک می تواند قبل از بازیابی به اندازه بزرگی برسد. هر دو هورمون به صورت تزریق زیر جلدی تجویز می شوند اما برای سرکوب تخمک گذاری متفاوت عمل می کنند.

علت تخمک گذاری: هنگامی که تحریک تخمدان کامل شد و تخمک ها رشد کردند، گام بعدی مصرف دارو برای تحریک تخمک ها برای تکمیل فرآیند بلوغ و تشویق بدن شما برای شروع تخمک گذاری است. این دارو معمولاً به صورت زیر جلدی تزریق می شود، اما می توان آن را به صورت تزریق عضلانی نیز انجام داد. گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) و لوپرون (نوعی آگونیست GnRH) دو دارویی هستند که معمولاً برای تحریک تخمک گذاری استفاده می شوند.

برای کاشت جنین آماده شوید: مکمل های پروژسترون به آماده سازی بدن شما برای انتقال جنین کمک می کند. بدون پروژسترون کافی، جنین ممکن است پس از لانه گزینی در چسبیدن به دیواره رحم مشکل داشته باشد. می توانید واکسن های پروژسترون را برای IVF به عضله بزنید، اما پروژسترون واژینال نیز یک گزینه است.

درمان IVF به چند تزریق زیر جلدی نیاز دارد؟

متخصصان ناباروری داروهای مختلف IVF را به روش‌های مختلف تجویز می‌کنند، اما روند معمولاً یکسان است. داروهای دقیق مورد نیاز و مدت زمانی که فرد برای تزریق نیاز دارد معمولاً به سن و عامل ناباروری بستگی دارد .

«بیشتر افراد از داروهای تزریقی برای هشت تا 15 روز استفاده می کنند. در برخی موقعیت‌های کمتر رایج، ممکن است نیاز به تزریق خود به مدت سه یا چهار هفته داشته باشند.

تزریقات خود را هر روز در زمان مشخصی انجام دهید. بیشتر داروها فقط باید یک بار در روز تزریق شوند، اما برخی ممکن است نیاز به دو یا چند تزریق روزانه داشته باشند.

چگونه به خود تزریق زیر جلدی انجام دهید

اکثر داروهایی که در مراحل اولیه IVF مصرف می کنید شامل تزریق زیر جلدی هستند. اگر هرگز به خود تزریق نکرده اید، آشنایی با مراحل می تواند تا حدودی اضطراب را از بین ببرد.

شما معمولاً واکسن های زیر جلدی را به شکم یا ران خود تزریق می کنید. پرستار شما ممکن است یک راهنمای مصور ارائه دهد که در آن توضیح دهد که کجا باید تزریقات خود را هدف قرار دهید.

محل تزریق خود را انتخاب کنید و مراحل را شروع کنید:

محل را تمیز کنید: دست های خود را بشویید و محل تزریق را با الکل تمیز کنید. اجازه دهید پوستتان خشک شود.

سرنگ را آماده کنید: پوشش سوزن را با دقت بردارید. سرنگ را با نوک سوزن رو به بالا نگه دارید و روی آن ضربه بزنید تا از شر هرگونه حباب هوا خلاص شوید. پیستون را به آرامی فشار دهید تا قطره کوچکی از دارو روی نوک سوزن ظاهر شود.

سوزن را وارد کنید: سرنگ را بچرخانید تا سوزن با زاویه 90 درجه به سمت پوست شما باشد – باید موازی با زمین باشد. پوست خود را نیشگون بگیرید و سوزن را محکم از روی سطح فشار دهید. هنگامی که سوزن به طور کامل وارد شد، پوست گیر کرده را رها کنید.

سرنگ را فشار دهید: سرنگ را فشار دهید تا تمام دارو به طور کامل خارج شود.

سوزن را بردارید: از گاز یا پارچه برای اعمال فشار ملایم به محل تزریق استفاده کنید.

سوزن را دور بیندازید: آن را در یک ظرف شیشه ای یا ظرف ضد سوراخ دیگری بیندازید.

عوارض جانبی رایج تزریقات زیر جلدی باروری

تزریق زیر جلدی معمولاً عوارض جانبی جدی ایجاد نمی کند. هر گونه عوارض جانبی جزئی در محل تزریق رخ می دهد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خونریزی که به راحتی با اعمال فشار با یک تکه گاز بلافاصله پس از تزریق کنترل می شود.

کبودی، که می توانید با تزریق دارو در یک نقطه مختلف هر روز از آن جلوگیری کنید یا آن را به حداقل برسانید.

درد، که با استفاده از یخ روی محل باید کاهش یابد.

نکاتی برای آسان کردن IVF در خانه

اگر احساس ناراحتی می‌کنید یا نمی‌توانید داروهای IVF خود را تزریق کنید، این مراحل را برای آسان‌تر کردن فرآیند انجام دهید:

دستورالعمل ها را با پرستار IVF خود در میان بگذارید، که می تواند بهترین مکان ها را برای تزریق داروی IVF به شما نشان دهد.

اولین تزریق را در مطب با پرستار IVF خود انجام دهید.

از یکی از دوستان یا اعضای خانواده بخواهید که داروهای شما را به شما بدهد.