علائم زایمان زودرس در هفت ماهگی

علائم زایمان زودرس در هفت ماهگی  : چه چیزی خطر شما را افزایش می دهد؟علائمنحوه بررسی انقباضاتاگر نیاز به رفتن به بیمارستان داریدآیا می توانم از زایمان زودرس جلوگیری کنم؟اگر کودک من زود به دنیا بیاید چه اتفاقی می افتد؟

این زمانی است که بدن شما در اوایل بارداری شروع به آماده شدن برای زایمان می کند. اگر بیش از 3 هفته قبل از موعد زایمان شما شروع شود، زایمان زودرس است .

زایمان زودرس چیست؟

 

زایمان زودرس به انقباضات عضلانی منظم رحم گفته می شود که منجر به ایجاد تغییرهایی در سرویکس یا گردن رحم می شود و قبل از 37 هفتگی بارداری اتفاق می افتد. تغییرات سرویکس شامل تحلیل رفتن سرویس effacement (سرویکس نازک می شود) و

اتساع  می شود(سرویکس تا حدی باز می شود که بچه می تواند وارد کانال زایمان شود). در برخی موارد زایمان زودرس منجر به تولد زودهنگام نوزاد می شود.

در بیشتر بارداریها (یا در حدود 90 درصد از آنها نمی شود به طور دقیق گفت) طول دوره بارداری به طور کامل طی می شود و دستم 37 هفته (هر چند اکنون به 37 هفتگی زایمان زودهنگام  گفته می شود نوزادان دوره کامل بارداری  در 39 هفتگی یا 40 هفتگی بارداری متولد می شوند) طول می کشد. اما گاهی نوزاد به طور غیر منتظره زودتر به دنیا می آید: زایمان زودرس بعد از 20 هفتگی ( قبلا به آن بچه انداختن می گفتند) و قبل از 37 هفتگی اتفاق می افتد. آخرین تحقیقات انجام شده موسسه مارچ آف دایمز  نشان می دهد که تعداد موارد زایمان زودرس در دو سال متوالی در حال افزایش  است و در حدود 10 درصد مادران در می یابند بارداری نه ماهه آنها به طور غیرمنتظره به دلیل زایمان زودرس هفت یا هشت ماهگی تمام می شود.

تولد زودرس چیست؟

 

اگر تولد بچه در بین 20 هفتگی و 37 هفتگی بارداری  اتفاق بیفتد به آن تولد زودرس می گویند.

علائم هشدار دهنده زایمان زودرس

 

زمانی می توان زایمان زودرس را تشخیص داد که متوجه تغییرات سرویکس  شویم. پزشک زنان و زایمان یا پزشک متخصص شما ممکن است روی لگن شما آزمایش انجام دهد تا ببیند که سرویکس شما شروع به تغییر کرده است یا خیر. ممکن است در عرض چند ساعت چند آزمایش لازم باشد. انقباضهای رحم شما را هم زیر نظر می گیرند.

 

پزشک شما آزمایشهای خاصی انجام می دهد تا مطمئن شود که لازم است بستری شوید یا نیاز به مراقبتهای خاصی دارید یا خیر. آزمایش سونوگرافی واژینال  ممکن است انجام شود تا طول سرویکس شما اندازه گیری شود. سطح هورمون جنینی فیبرونکتین  در ترشحات واژنی نیز اندازه گیری می شود. وجود این پروتئین با زایمان زودرس ارتباط دارد

علائم زایمان زودرس در هفت ماهگی

زایمان زودرس می تواند منجر به زایمان زودرس شود. اما خبر خوب این است که پزشکان می توانند کارهای زیادی برای به تاخیر انداختن زایمان زودرس انجام دهند. هر چه کودک شما بیشتر در درون شما رشد کند – درست تا تاریخ زایمان – احتمال اینکه بعد از تولد دچار مشکل شود، کمتر می شود.

چه چیزی خطر شما را افزایش می دهد؟

بسیاری از چیزها می توانند خطر زایمان زودرس را افزایش دهند. بعضی از آنها … هستند:

•  سیگار کشیدن
• داشتن اضافه وزن یا کمبود وزن قبل از بارداری
• در سنین نوجوانی یا 40 سالگی یا بالاتر
• عدم دریافت مراقبت های دوران بارداری خوب
• مصرف مشروبات الکلی یا استفاده از مواد مخدر خیابانی در دوران بارداری
• داشتن شرایط سلامتی، مانند فشار خون بالا، پره اکلامپسی ، دیابت، اختلالات لخته شدن خون ، یا عفونت
• باردار شدن نوزادی که دارای نقایص مادرزادی خاصی است
• باردار شدن نوزاد حاصل از لقاح آزمایشگاهی
• دوقلو یا چند قلو باردار بودن
• سابقه خانوادگی یا شخصی زایمان زودرس
• زود باردار شدن بعد از بچه دار شدن

 

علائم زایمان زودرس در هفت ماهگی

برای جلوگیری از زایمان زودرس، باید علائم هشدار دهنده را بدانید. اقدام سریع می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. اگر موارد زیر را دارید فوراً با ماما یا پزشک خود تماس بگیرید :

در اینجا به نشانه های رایجی از زایمان زودرس اشاره می کنیم. اگر هرگونه نگرانی در رابطه با بارداری خود دارید با پزشک تماس بگیرید:

 

1. بیش از چهار یا پنج انقباض در ساعت
2. انقباضهای منظمی که تناوب آنها افزایش می یابد
3. فشار لگنی ریتمیک یا مداوم
4. کششهای عضلانیف شبیه به کششهای زمان قاعدگی
5. کمر درد
6. اسهال یا معده ناراحت
7. تغییری در ترشحات واژن
8. خونریزی واژینال
9. حس ناراحت یا فوری که گاهی اشتباه است
10. مردرد، که معمولا در قسمت پایین کمر شما ایجاد می شود. این ممکن است ثابت باشد یا بیاید و برود، اما حتی اگر موقعیت خود را تغییر دهید یا کار دیگری برای راحتی انجام دهید، آسان نخواهد شد.
11. انقباضات ، هر 10 دقیقه یا بیشتر، که سریعتر و شدیدتر می شوند
12. گرفتگی در قسمت تحتانی شکم یا گرفتگی های قاعدگی . اینها می توانند مانند دردهای گازی باشند که ممکن است همراه با اسهال باشند .
13. مایعات از واژن شما نشت می کند
14. علائم شبیه آنفولانزا مانند تهوع ، استفراغ یا اسهال. حتی در مورد موارد خفیف با پزشک خود تماس بگیرید. اگر بیش از 8 ساعت نمی توانید مایعات را تحمل کنید، باید به پزشک مراجعه کنید.
15. افزایش فشار در لگن یا واژن
16. افزایش ترشحات واژن
17. خونریزی واژینال، از جمله خونریزی خفیف

تشخیص برخی از اینها ممکن است جدا از علائم عادی بارداری، مانند کمردرد، دشوار باشد. اما شما نمی توانید خیلی محتاط باشید. هرگونه علامت هشدار احتمالی را بررسی کنید. برای تمام مادران حامل چند قلو مهم است که نسبت به ریسکها و همچنین

نشانه های زایمان زودرس آگاهی داشته باشند. اگرچه، اجازه ندهید که ترس لذت بارداری را از شما بگیرد.

تغییر در ترشحات واژن: می تواند نشانه ای از این باشد که کیسه آب شما پاره شده است. با بوکشیدن آزمایش کنید: اگر بوی آمونیاک  حس کردید ادرار است. اگر این بو را حس نکردید ممکن است مایع آمنیوتی باشد.

انقباضهای عضلانی شبیه زمان پریود: اگر انقباضهای عضلانی در زیر شکم یا پایین کمر حس کردیدمی تواند نشانه زایمان باشد.

درد پشت: یک درد خفیف و ضعیف مداوم در پشت می تواند نشانه زایمان باشد.

افزایش فشار در ناحیه لگن: اگر احساس فشار زیادی در ناحیه لگن کردید با پزشک خود تماس بگیرید.

به خاطر داشته باشید که می توانید چند تا یا همه این علائم را داشته باشید و اما در حال وضع حمل نباشید (بیشتر زنان باردار فشار/درد ناحیه لگن یا در قسمتهایی از پشت را حس می کنند). اما فقط پزشک شماست که به طور قطع می تواند نظر دهد پس تلفن را بردارید و با پزشک خود تماس بگیرید. به هر حال خیال راحت بهتر از نگرانی است.

بررسی انقباضات یک راه کلیدی برای تشخیص زایمان زودرس است.

• نوک انگشتان خود را روی شکم خود قرار دهید.
• اگر احساس می کنید رحم شما سفت و نرم می شود، این یک انقباض است.
• زمان انقباضات خود را تعیین کنید. زمان شروع انقباض را بنویسید و زمان شروع انقباض بعدی را یادداشت کنید.
• سعی کنید انقباضات را متوقف کنید. از پایت بلند شو موقعیت خود را تغییر دهید آروم باش. دو یا سه لیوان آب بنوشید.
• اگر هر 10 دقیقه یا بیشتر به انقباضات ادامه می دهید، اگر هر یک از علائم شما بدتر می شود، یا اگر درد شدیدی دارید و از بین نمی رود، با پزشک یا مامای خود تماس بگیرید.

به خاطر داشته باشید که بسیاری از زنان زایمان کاذب بی ضرری به نام انقباضات برکستون هیکس دارند . اینها معمولاً نامنظم هستند، به هم نزدیک نمی شوند و وقتی در اطراف حرکت می کنید یا استراحت می کنید متوقف می شوند. آنها بخشی از کار نیستند.

اگر در مورد نوع انقباضاتی که احساس می کنید مطمئن نیستید، با پزشک مشورت کنید.

 

علت زایمان زودرس

 

دوقلوها یا چند قلوها: دوقلوها احتمال دارد زودتر از از نوزاد تنها به دنیا بیایند. ( به خاطر داشته باشید که درمانهای ناباروری ممکن است باعث چندقلوزایی شود).

سن مادر: زنان کوچکتر از 17 سال و بزرگتر از 35 سال بیشتر احتمال دارد نسبت به زنان دیگر زایمان زودرس داشته باشند. این یکی از دلایلی است که پزشکان (حتی اگر شخص سالم باشد) در نظر می گیرند که ممکن است شخص بارداری پر خطری داشته باشد.

زایمان قبلی زودرس: اگر در زایمان قبلی خود وضح حمل زودهنگام داشته اید ریسک زایمان زودرس بعدی بالاست.

اگر خودتان نوزاد زودرس بوده اید: تحقیقات گسترده ای در سال 2015 نشان داد که زنانی که خود زودرس به دنیا آمده اند احتمال خیلی زیادی وجود دارد که فرزند خود را زودرس به دنیا بیاورند (هر چند این موارد هنوز هم نادر است 14.2 درصد یا کمتر به این بستگی

دارد که تا چه حد زود به دنیا آمده باشید).

بسیار مهم است به خاطر داشته باشید که داشتن یکی از این فاکتورها لزوما به این معنی نیست که زایمان زودرس خواهید داشت.  همین طور می توان گفت که  نداشتن هیچ یک از این فاکتورها به این معنی نیست که زایمان زودرس نخواهید داشت (در برخی از

زنان دلایل دیگری وجود دارد یا حتی ممکن است به دلایل ناشناخته ای باشد).

اگر نشانه های زایمان زودرس داشتید پزشک شما می خواهد که با شما صحبت کند – چه در مطب یا بیمارستان- کارهایی که معمولا انجام می شود:

آزمایشهای زایمان زودرس: برای شما دستگاه مانیتورینگ جنین  می آورند تا انقباضهای شما را چک کنند و مطمئن شوند که بچه در وضعیت اضطراری نیست. سرویکس شما را بررسی می کنند تا ببینند اتساع یا تحلیل رفتگی یا نازک شدن سرویکس شروع شده

است یا نه و پزشک شما احتمالا با سواب واژنی  نمونه برداری می کند و به دنبال نشانه هایی از عفونت یا احتمالا فیبرونکتین جنینی  است. همچنین از شما سونوگرافی می شود تا میزان مایع آمنیوتی اندازه گیری شود و اندازه و سن جنینی بچه شما مشخص

شود. اگر این تستها و آزمایشها نشان دهند که شما در حالت زایمان قرار ندارید شما را به خانه می فرستند. به شما توصیه می کنند که آرامش خود را حفظ کنید یا شاید به شما استراحت در بستر را توصیه کنند.

عفونت لثه: هورمونهای بارداری مادران را بیشتر مستعد بیماریهای لثه  هستند که به نوبه خود با زایمان زودرس ارتباط دارند. برخی از متخصصان بر این باورند که باکتری که باعث التهاب لثه می شود می تواند وارد جریان خود مادر شود .به جنین برسد و باعث

زایمان زودرس شود. برخی از تحقیقات امکان دیگری را مطرح  می کنند: باکتری که باعث التهاب لثه می شود می تواند سیستم ایمنی را فعال کند. و باعث التهاب در سرویکس و رحم می شوند و در نهایت زایمان زودرس اتفاق می افتد.

 

میزان استرس: محققان بر این باورند که استرسهای عاطفی شدید –نه از نوع استرسهای ناشی از هورمونهای خشم یا استرس یک روز بد- بلکه از نوع استرسهایی که با تجربه ترومایی ارتباط دارند- می توانند باعث آزادسازی هورمونهایی شوند که سبب انقباضات زایمان می شوند.

هرچند هنوز به طور قطع دلیل زایمان زودرس مشخص نیست اما متخصصان به چند عامل اشاره می کنند که در انقباضات رحم، اتساع سرویس و خارج شدن نوزاد از رحم نقش مهمی بازی می کنند.

 

سیگار کشیدن، نوشیدن مشروبات الکلی و مصرف مواد مخدر: نه تنها موارد گفته شده می توانند ریسک سقط جنین را بالا ببرند بلکه می توانند باعث تولد زودرس نوزاد یا تولد نوزاد با وزن پایین شوند (این سمها می توانند از جفت عبور کنند و مانع از دریافت

اکسیژن کافی نوزاد برای رشد شوند). اگر به دنبال دلیلی برای ترک این موارد می گردید بارداری از مهمترین آنهاست.

 

فاصله کوتاه بین دو بارداری: اگر بعد از تولد آخرین فرزند شما با فاصله کمتر از 18 ماه دوباره باردار شوید ریسک زایمان زودرس را بالا می برید. یک تحقیق بزرگ اخیر نشان داد که 20 درصد مادرانی که کمتر از یک سال بین دو بارداری فاصله می دهند کمتر از هفته

37 ام زایمان می کنند. این آمار در صورتی که فاصله بین یک سال و 18 ماه باشد به ده درصد کاهش می یابد و باز آمار به 8 درصد کاهش می یابد اگر زمان فاصله بارداری بعدی بیشتر از 18 ماه باشد.

عوامل مرتبط با کار: فشار زیاد جسمی مربوط به شغل نیز با زایمان زودرس ارتباط دارند. محققان دریافته اند زنانی که مدت طولانی سرپا می ایستند (بیش از 5 ساعت در روز) یا شغلی دارند که باعث خستگی جسمی زیادی می شود زودتر از موعد وضع حمل می کنند.

 

برای جلوگیری از زایمان زودرس چه بخوریم

 

مراقب وزن خود باشید. افزایش وزن زیاد در دوران بارداری می تواند امکان دیابت بارداری و پره اکلامپسی را افزایش دهد .هر دوی این عوامل می توانند خطر زایمان زودرس را افزایش دهند. کاهش وزن زیاد هم می تواند همین خطر را برای شما داشته باشد. پس به

دنبال وزن مناسب خود باشید (25 تا 35 پوند (11 تا 16 کیلو وزن) برای بیشتر زنان) شانس شما را برای پایان کامل دوره بارداری افزایش می دهد.

 

ویتامینهای دوران بارداری خود را مصرف کنید. مکملهای روزانه سلامتی شما را افزایش می دهند و امکان وضع حمل در پایان دوره بارداری کامل را بیشتر می کنند. در حقیقت پزشکان توصیه می کنند اسید فولیک(که خیلی برای نوزاد شما مفید است) می توان

خطر جدا شدن جفت (جفت از دیواره رحم جدا می شود) و پره اکلامپسی را کاهش دهد. دو عاملی که آمار زایمان زودرس را بالا می برند.

 

انقباضات منظم: انقباضاتی هستند که هر ده دقیقه می آیند (در بیشتر مواقع) و حتی اگر وضعیت خود را تغییر دهید فروکش نمی کنند (سعی کنید به پهلو دراز بکشید). نباید آنها را با انقباضهای برکستون هیکس  اشتباه بگیرید که احتمالا آنها را احساس می

کنید، انقباضهای برکستون هیکس، انقباضهای تمرینی  یا کاذب هستند که جای نگرانی نیست. (نامنظم هستند، شدت نمی گیرند و زمانی که وضعیت خود را تغییر دهید فروکش می کنند). اگر باز هم نگران هستید با پزشک خود تماس بگیرید.

 

به سرنخهائی که بدنتان به شما می دهد دقت کنید. هرچند هر زنی از قبل می داند که درد زایمانش دارد شروع می شود، گاهی نشانه هائی وجود دارند که می توانند شما را نسبت به دریافت مراقبتهای پزشکی به عجله بیاندازند. اقدامات بموقع می توانند

تفاوت زیادی برای نوزاد شما ایجاد کنند.

جلوگیری از زایمان زودرس

 

با این که علم پزشکی پیشرفتهای زیادی کرده است تا به طورموفقیت آمیز نوزادان ضعیف زودرس را درمان کنند باز هم دور از ذهن است که علم پزشکی بتواند جلوی زایمان زودرس را بگیرد، تا حد زیادی به این دلیل که پزشکان هنوز به اندازه کافی به دلایل آن پی

نبرده اند تا بتوانند راههایی برای جلوگیری از آن معرفی کنند. اما این به این معنی نیست که شما به عنوان یک مادر نگران نتوانید کاری انجام دهید. حتی اگر در معرض ریسک زایمان زودرس نباشید (و مخصوصا اگر باشید) راههای زیادی هستند که می توانند به

شما کمک کنند فرزند خود را سالم نگه دارید تا زمانی که کاملا آماده باشد به طور صحیح و سالم بیرون بیاید.

 

بین دو بارداری خود 18 ماه فاصله بیندازید. اگر حداقل یک سال صبر کنید میزان ریسک زایمان زودرس تا حد بسیار زیادی کاهش می یابد و بهتر، آن است که بین زایمان اول و بعدی 18 ماه صبر کنید.

علائم زایمان زودرس در هفت ماهگی

با پزشک خود در تماس باشید. پزشک شما اگر به طور مرتب و زودهنگام مراقبتهای دوران بارداری را انجام دهد می تواند متوجه فاکتورهای خطرناک بشود و به شما کمک کند از آنها دوری کنید و به شما کمک کند سالمترین بارداری ممکن را تجربه کنید.

 

از هر چه که می توانید پرهیز کنید مثل سیگار کشیدن، نوشیدن مشروبات الکلی، مصرف داروهایی که پزشک شما تجویز نکرده است یا اگر دیابت درمان نشده دارید ومی توانند به زایمان زودرس منجر شوند. هر چه را که برای شما  مناسب نیست حذف کنید.

عفونت رحم و واژن: تصور می شود عفونت در مجرای تناسلی چه عفونت باکتریایی واژن  یا بیماریهای مقاربتی جنسی  باشد مثل ترکیموناس  در کنار عفونت رحم و مایع آمنیوتی مسئول نیمی از زایمانهای زودرس باشد. متخصصان بر این باورند که این عفونتها

باعث التهاب می شوند که در نهایت موجب آزادسازی پروستاگلاندینها می شود. پروستاگلندینها شبیه ماده ای هستند که باعث شروع زایمان در انتهای دوره بارداری می شود. عفونتهای کلیوی درمان نشده هم می توانند تاثیر مشابهی داشته باشند.

 

مشکلات پیچیده بارداری: مشکلات پیچیده (مانند دیابت بارداری ، پره اکلامپسی   و افزایش مایع آمنیوتی ) در کنار مشکلاتی در مورد جفت (مثل جفت سرراهی  یا جدا شدن زودرس جفت ) احتمال زایمان زودرس را بالا می برند.

 

ناهنجاری ساختاری رحم و/یا سرویکس: رحمی که شکل ناهنجار دارد، یا خیلی بزرگ است یا مشکلات ساختاری دیگری دارد می تواند برای زایمان در پایان دوره بارداری کامل، مشکل ایجاد کند. مشکلاتی هم که در سرویکس ممکن است وجود داشته باشد (مثل

کوتاه بودن طول سرویکس یا نامناسب بودن آن – زمانی که سرویکس باید در دوران بارداری بسته باشد بسته نمی شود) نیز می توانند باعث زایمان زودرس شوند.

شیاف پروژسترون برای جلوگیری از زایمان زودرس

مهمترین کارهایی که می توانید برای داشتن یک نوزاد سالم انجام دهید این است که قبل از باردار شدن در بهترین حالت سلامت باشید و مراقبت های دوران بارداری را دریافت کنید.

 

ممکن است اجتناب از زایمان زودرس و زایمان زودرس امکان پذیر نباشد ، اما این مراحل ممکن است کمک کند:

 

سعی کنید استرس خود را کاهش دهید. هر روز زمان آرامی را کنار بگذارید و در صورت نیاز از کمک بخواهید.

محققان همچنین ارتباط بین بیماری لثه و زایمان زودرس را یافته اند، بنابراین روزانه دندان های خود را مسواک بزنید و نخ دندان بکشید.

اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید.

پزشک شما را از نظر عوامل خطرزای زایمان زودرس بررسی می کند و در مورد اقدامات احتیاطی که باید انجام دهید صحبت می کند. اندازه گیری طول دهانه رحم با استفاده از پروب سونوگرافی ترانس واژینال مخصوص می تواند به پیش بینی خطر زایمان زودرس

کمک کند. در صورت لزوم، معمولاً بین هفته 20 تا 28 بارداری انجام می شود.

 

امپول برای جلوگیری از زایمان زودرس

 

منیزیم سولفات

علائم زایمان زودرس در هفت ماهگی

دارویی است که اگر در کمتر از 32 هفتگی بارداری هستید یا اگر زایمان زودرس دارید یا در معرض ریسک زایمان در کمتر از 24 ساعت آینده هستید ممکن است برای شما تجویز شود. این دارو به کاهش خطر فلج مغزی نوزاد کمک می کند که با تولد زودرس ارتباط دارد.

اگر پزشک شما به این تشخیص برسد که در حال زایمان زودرس هستید: از آنجایی که هر روز که می گذرد شانس بقا و سلامت نوزاد را بالا می برد پزشک شما تا جایی که ممکن است زایمان را به عقب می اندازد. ممکن است به شما استراحت در بستر را

توصیه کند. یا این که بسته به طول مدت بارداری شما یا مشکلات پیچیده ای که ممکن است با آنها مواجه شوید در بیمارستان بستری شوید که موارد زیر برای شما انجام می شود:

مایعات وریدی: هر چه بیشتر بدن شما هیدراته باشد یا آب بیشتری داشته باشد امکان انقباضهای مداوم کاهش می یابد.

آنتی بیوتیک: به شما آنتی بیوتیک داده می شود مخصوصا اگر مشخص شود که عفونت دارید که می تواند باعث زایمان زودرس شود. و اگر هنوز آزمایش استرپتوکوکهای گروه ب  (آزمایشی که معمولا بعد از 35 هفتگی انجام می شود) را انجام نداده اید به شما

آنتی بیوتیک وریدی داده می شود تا اگر زایمان زودرس نداشته باشید مانع از انتقال احتمالی باکتری به جنین شود.

داروهای توکولیتیک : پزشک شما به شما داروهایی می دهد (مثل سولفات منیزیم) تا رحم را آرام کند و فرض بر این است که به طور موقت باعث متوقف شدن انقباضات می شود. و معمولا اگر زیر 34 هفته باشید و اگر ریه های نوزاد شما برای زایمان هنوز کامل

نشده باشد این دارو برای شما تجویز نمی شود.

کورتیکواستروئیدها : اگر ریه های بچه هنوز کامل نشده باشد به شما این داروها داده می شود تا  سرعت کامل شدن ریه ها بالا برود. پزشکان توصیه می کنند زنانی که بین 24 تا 34 هفته باردار هستند و احتمال آن می رود که زایمان زودرس حتمی داشته باشند

به آنها کورتیکو استروئید داده شود. دانشکده بیماریهای زنان و زایمان آمریکا (ACOG) توصیه هایی را منتشر کردند که به زنان خاصی که در معرض ریسک زایمان زودرس هستند  یا بین 34 تا 37 هفتگی بارداری داروهای آنیتال کورتیکواستروئید  داده شود. ACOG

همچنین پیشنهاد می کند این دسته از زنان اگر در معرض ریسک زایمان زودرس در طی هفت روز هستند باید درمان با کورتیکواستروئیدها را از هفته 23 ام شروع کنند. داروها به رشد ریه های جنین دو تا هفت روز پس از مصرف  دارو کمک می کنند و احتمال

موفقیت آمیز سلامتی نوزاد را بالا می برند تا بدون کمک در خارج از رحم زنده بماند.

اگر پزشک شما متوجه شود که احتمال زایمان زودرس برای شما و نوزاد حتمی است سعی نمی کند جلوی زایمان را بگیرد. خبر خوب آن که برای حدود 30 درصد از زنان زایمان زودرس به خودی خود متوقف می شود و تنها  10 درصد از زنان در هفت روز بعد زایمان

زودرس را تجربه می کنند.

مطالعات اخیر نشان داده است که درمان با هورمونی به نام پروژسترون می تواند از زایمان زودرس در برخی زنان جلوگیری کند. پروژسترون واژینال به زنان بارداری که دهانه رحم کوتاهی دارند داده می شود. و زنانی که قبلا زایمان زودرس داشته‌اند و یک نوزاد باردار

هستند، می‌توانند در طول بارداری واکسن پروژسترون دریافت کنند تا خطر ابتلا به آنها کاهش یابد.

 

اگر نیاز به رفتن به بیمارستان دارید

اگر پزشک یا ماما فکر می کند که شما در حال زایمان زودرس هستید، احتمالاً باید به بیمارستان بروید. به محض ورود، پزشک، ماما یا پرستار موارد زیر را انجام خواهند داد:

 

• در مورد سابقه پزشکی خود، از جمله داروهایی که در دوران بارداری مصرف کرده اید، سوال کنید.
• نبض، فشار خون و دمای خود را بررسی کنید.
• یک مانیتور روی شکم خود قرار دهید تا ضربان قلب کودک و انقباضات خود را بررسی کنید.
• سواب برای فیبرونکتین جنین، که به پیش بینی خطر زایمان زودرس کمک می کند.
• ادرار یا دهانه رحم خود را از نظر عفونت آزمایش کنید.
• دهانه رحم خود را بررسی کنید تا ببینید آیا در حال باز شدن است یا خیر.

علائم زایمان زودرس در هفت ماهگی

اگر تشخیص داده شود که زایمان زودرس دارید، ممکن است به درمان نیاز داشته باشید که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• مایعات IV
• دارویی برای شل کردن رحم و توقف زایمان
• دارویی برای سرعت بخشیدن به رشد ریه های کودک شما
• آنتی بیوتیک ها

علائم زایمان زودرس در هفت ماهگی

زایمان زودرس جنین پسر

اگر زایمان شما ادامه داشته باشد و نتوان آن را متوقف کرد، پزشک یا ماما آماده زایمان کودک شما خواهد شد. آنها همچنین ممکن است این کار را زمانی انجام دهند که شما عفونت مایع آمنیوتیک و رحم یا بیماری مانند پره اکلامپسی شدید یا اکلامپسی ( فشار خون بالا که در دوران بارداری اتفاق می افتد) دارید.

همچنین اگر خوب نیست، اگر جفت سرراهی (جفتی که دهانه رحم را پوشانده است) دارید که خونریزی زیادی دارد، اگر جفت جدا شده باشد (جفت جدا شده)، یا اگر نقص‌های مادرزادی یا ناهنجاری‌های خاصی پیدا شده باشد، ممکن است زود به دنیا بیاید.

اگر پزشکان گفتند که زایمان زودرس ندارید، می توانید به خانه بروید. علی رغم باور عمومی، به نظر نمی رسد استراحت در رختخواب به پیشگیری از زایمان زودرس کمک کند و خطرات خاص خود را دارد.

اگر کودک من زود به دنیا بیاید چه اتفاقی می افتد؟

از هر 10 نوزادی که در ایالات متحده به دنیا می آیند، 1 نفر نارس هستند. بیشتر نارس ها با بزرگتر شدن خوب عمل می کنند و به موقع به همسالان تمام ترم خود می رسند.

علائم زایمان زودرس در هفت ماهگی

اما این کودکان در معرض خطر بیشتری برای مشکلات هستند. رشد نوزادان نارس کندتر از نوزادانی است که در ترم متولد می شوند. آنها ممکن است آهسته تر به پشت بغلتند، صحبت کنند یا اشیاء را با دستان خود بگیرند و نگه دارند. خطر ابتلا به برخی از

مشکلات سلامتی طولانی مدت از جمله اوتیسم ، ناتوانی های ذهنی، فلج مغزی ، مشکلات ریوی و کاهش بینایی و شنوایی در آنها بیشتر است . بچه های دیگر بعداً مشکلات رفتاری دارند. برخی فوران های عاطفی دارند یا بیش فعال هستند. آنها ممکن است

در مدرسه مشکل یادگیری یا خواندن داشته باشند.

علائم زایمان زودرس در هفت ماهگی

هر چه نوزاد زودتر به دنیا بیاید، احتمال بروز مشکلات بیشتر است. کسانی که بعد از 7 ماه به دنیا می آیند معمولاً نیاز به اقامت کوتاه مدت در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان (NICU) دارند. نوزادانی که زودتر از آن متولد می شوند با چالش های بسیار

بزرگ تری روبرو هستند. آنها به مراقبت های تخصصی در NICU نیاز دارند.

هنگامی که هر دو از بیمارستان به خانه برگشتید، مراقب علائمی باشید که ممکن است لازم باشد با مطب پزشک خود تماس بگیرید یا نوزاد خود را به اورژانس ببرید.

پرستاری. کودک شما ممکن است آهسته غذا بخورد و نتواند به اندازه یک نوزاد ترم شیر یا شیر خشک بخورد. تقریباً هر 3 یا 4 ساعت یکبار به آنها غذا می دهید. اگر آنها از خوردن غذا امتناع کردند، با پزشک یا پرستار خود تماس بگیرید. اگر کودک شما در یادگیری

شیردهی مشکل دارد، از پرستار، پزشک یا مشاور شیردهی خود کمک بخواهید.علائم زایمان زودرس در هفت ماهگی

خوابیدن. ممکن است کودک شما نسبت به نوزادان ترم خواب‌تر باشد. حتی ممکن است از طریق تغذیه بخوابند. وقتی زمان غذا خوردن است، کودک خود را بیدار کنید. آنها را به پشت بخوابانید.

دمای بدن. نوزادان نارس به اندازه ای چربی بدن ندارند که دمای بدن خود را در حد طبیعی نگه دارند. نوزاد خود را از بادهای سرد دور نگه دارید. اتاق آنها را گرم و دنج نگه دارید. در زمستان آنها را به صورت لایه لایه بپوشانید تا گرم شوند.

زردی. اگر پوست یا چشم های نوزادتان زرد است یا در غذا خوردن مشکل دارند، ممکن است نشانه ای از این وضعیت باشد. یعنی کبد آنها نمی تواند خون خود را از چیزی به نام بیلی روبین پاک کند. مطمئن شوید که آنها قبل از ترک بیمارستان از نظر زردی

بررسی شده اند و در صورت مشاهده علائم با پزشک خود تماس بگیرید. اگر به موقع درمان نشود می تواند منجر به آسیب مغزی شود.

عفونت ها نوزادان نارس سیستم ایمنی کاملاً توسعه یافته ای ندارند. که آنها را در معرض خطر بیشتری برای عفونت قرار می دهد. مراقب علائم بیماری مانند تب بالا یا مشکلات تنفسی باشید. اگر فکر می کنید کودک شما به درمان عفونت نیاز دارد، با پزشک

خود تماس بگیرید.

س:وقتی که شما باردار هستید، پزشکان و ماماها اغلب درباره کمک به تضمین این موضوع صحبت می کنند که شما “بارداری کامل” را تجربه کنید. بارداری 40 هفته در نظر گرفته می شود و “بارداری کامل” به این اشاره دارد که شما نوزادتان را بعد از هفته 37 به

دنیا بیاورید. زایمان زودرس توسط کالج آمریکائی متخصصان زنان و زایمان و بیماریهای زنان (ACOG) بصورت انقباضها و تغییرات دهانه رحمی تعریف می شود که قبل از هفته 37 بارداری اتفاق می افتند، و تولد زودرس تولدی است که بین هفته های 20 و 37 بارداری

رخ می دهد.علائم زایمان زودرس در هفت ماهگی